Showing posts with label Films. Show all posts

January 13, 2025

Зошто да ризикуваш се за една фантазија?

Предмалку го изгледав новиот филм во кој глуми Никол Кидман - "Babygirl" и не можев да издржам, а да не седнам зад тастатура и одеднаш да го искуцам сето она што ми помина низ глава дури го гледав филмот.

Имав на ум денес да објавам нешто сосема друго, но не можев да се воздржам, а да не го прокоментирам со вас филмов.

Луѓе, буквално се фатив себе си како си шепотам на скоро секоја сцена: „Сериозно, Роми? Кај ти е паметот?“

Замисли жена што има се — сопруг кој ја сака и обожува, прекрасно семејство и кариера што сама ја изградила од нула, која пак и донела можност да основа свој бизнис и да влезе во улога на генерален директор на својата компанија.

Роми Матис не е било која жена; таа е успешна, харизматична и ја има моќта да го обликува светот по свои правила.

Но, очигледно, тоа не и беше доволно.

Целото тоа совршенство го фрли во бездната поради Самуел — според мене, крајно обичен дечко, практикант, кој влегува на пракса во нејзината компанија, млад и полн со самодоверба, кој не и даде ништо освен сензација и понижување. И за што? За краткотрајна возбуда? За да избега од нејзиното секојдневие, кое изгледа предобро за да биде „интересно“?

Искрено, не можев да поверувам во она што го гледав нецели 2 часа... во нејзината слабост. Како може некој да фрли толку лесно љубов, доверба и години на стабилност за човек кој не ја почитува, кој ужива во тоа што таа има што да загуби, додека тој пак нема ништо за ризикување?

Најтежок за прифаќање ми беше фактот што нејзиниот сопруг не беше лош човек. Тој беше стабилноста во нејзиниот живот, човекот што ја поддржуваше и ја сакаше бескрајно. Немаше ништо што ќе го оправда нејзиниот пад во амбисот на своите најдлабоки, но шупливи фантазии.

Филмов не е приказна за слобода или ослободување, туку за самоуништување, спакувана како сексуална моќ. Потсетник дека понекогаш, она што го бараме надвор од себе е само бегство од она што не сме го решиле во нас самите.

Babygirl провоцира, и тоа успешно. Но, не ме натера да размислувам за желба и моќ — напротив, ме налути. Бев лута на Роми што се откажа од толку многу за некој што не заслужи ниту да го погледне.

Некој ќе рече дека ова е филм за сложеноста на човечката природа. Јас велам дека е суров потсетник дека среќата не значи ништо ако не знаеш да ја препознаеш.

Зошто да се качиш на врвот ако самиот ти ќе си го одземеш правото да останеш таму?

Babygirl е приказ за тоа колку брзо можеме да го изгубиме од вид она што е највредно. Лесно е да фантазираш за возбудливи авантури кога животот ти изгледа „предвидлив“. Но, дали минливата страст е доволна да го избрише сето она што си го градел со години?

За Роми, одговорот дојде предоцна. И можеби тука лежи вистинската поука: тревата секогаш изгледа позелена, се додека не стоиш на пепелта од она што некогаш било твое.

Вистинската слобода не е во тајните афери и во играњето со огнот. Таа е во способноста да го цениш она што го имаш, колку и да изгледа обично понекогаш.

Во свет каде сите трчаат по „нешто повеќе“, Babygirl ме потсетува дека понекогаш најголемата победа е да си дозволиш да бидеш задоволен со својот вистински живот.

Искрено ваша,

Лори ✍️

August 28, 2024

„Ова завршува со нас“: Филмот што ќе те натера да размислиш за сопствените избори

Кога седнав да го гледам “Ова завршува со нас„ признавам дека не знаев многу за приказната.

Ја немам прочитано книгата на Колин Хувер, па моите очекувања за филмов беа базирани врз база на трејлерите и муабетите што ги имав слушнато од мои блиски кои отидоа на премиерата на филмот и веќе ја имаа прочитано книгата.

Искрено, тоа што го искусив беше многу повеќе од само една обична филмска проекција. За мене овој филм претставуваше едно емоционално патување кое ме натера длабоко да размислувам за животот, изборите кои ги правам и колку храброст е потребна за да се стави крај на нешто што не те прави среќен и во крајна инстанца ти штети.

Филмот ја следи приказната на Лили Блум, жена која на прв поглед изгледа како да го има совршениот живот - поседува успешен бизнис, има најдобра другарка која и помага во водењето на нејзиниот бизнис и е во врска со харизматичен и успешен неврохирург по име Рајл Кинкејд. Но, како што приказната се развива, така започнува да се одмотува нејзината сложена и многу често болна реалност.

Според мене глумата на Блејк Лајвли е одлична. Иако не сум ја прочитала книгата, сметам дека успеа одлично да ни долови каков лик е Лили Блосам Блум - нејзините радости, сомнежи, и внатрешни борби.

Рајл, пак, е лик кој остава силен впечаток - комплексен, шармантен, но и полн со контрадикции. Гледајќи го Џастин Балдони во таа улога, моите чувства за него постојано се менуваа - од восхит до длабока загриженост и гнев.

Атлас Кориган (толкуван од Брандон Скленар), ликот кој го претставува минатото на Лили и е воедно почеток и крај на еден љубовен триаголник, во филмот е прикажан на толку суптилен начин што неговата појава носеше со себе чувство на надеж и разбирање.

Врската меѓу овие тројца ликови ја создава основата на една приказна која не може да ве остави рамнодушни.

Целата приказна беше толку реална што во еден момент се почувствував како некој што набљудува туѓ живот одблизу, како да сум некоја мува застаната на ѕидот, а не само еден обичен гледач на филм.

Џастин Балдони, кој воедно фигурира и како режисер на овој филм направил извонредна работа со визуелниот аспект на филмот. Начинот на кој беа доловени емоциите на Лили преку крупните кадри и внимателно одбраните сцени беше одличен. Секој момент беше испланиран за да не внесе подлабоко во нејзиниот свет, да ја почувствуваме нејзиниот болка, радост и предизвиците што ги носи љубовта. Од мрачните, тесни простори кои ги рефлектираа емоционалните состојби на ликовите, до светлите и отворени сцени кои носеа чувство на ослободување и нов почеток... Се, буквално се изгледаше кинематски вкусно.

“Ова завршува со нас„ е филм кој ми го привлече вниманието од самиот почеток, ме грабна и не ме ослободи се до самиот крај.

Ова не е уште една типична љубовна приказна како што ПР кампањата пред премиерата на овој филм не наведуваше сите ние да веруваме. Филмот е олицетворение на реалноста која многу луѓе ја живеат, но ретко ја споделуваат. Силата на филмот лежи во неговата искреност и способност да ги прикаже човечките слабости, но и силни страни.

Без да ја имам позадината од книгата, можам да кажам дека “Ова завршува со нас„ ми даде една комплетна приказна, полна со емоции и важни пораки.

На крајот, сфатив дека понекогаш, завршувањето на нешто што мислиме дека е „совршено“ е единствениот начин да се ослободиме и да започнеме ново поглавје во животот.

Ако барате филм кој ќе ве натера да размислувате за љубовта, за себе, и за храброста да донесувате тешки одлуки, тогаш “Ова завршува со нас„ е токму за вас. Овој филм е трогателен, реален, филм кој наѕира во животот на неколку ликови кои страдаат и носат со себе длабоки последици од домашно насилство и едноставно е неизбежен за секој што сака да ја види вистинската комплексност на човечките односи.

Доколку сеуште не сте го погледнале истиот, тука ви оставам директен линк до сите проекции кои ги има во 👉 Синеплекс каде може да одите и да го погледнете.

May 03, 2024

The Idea of You: „Луѓето мразат среќни жени“...

Е реченицата што ме натера да се подзамислам само што ја чув како беше изустена од една од споредните улоги во ново-излезениот Амазон Прајм филм - „The Idea of You“.

Крајно уморна, спружена на двосед, скролав по мојот смартфон во потрага по некој добар филм. Инстаграм алгоритмот точно знае што прави и успешно ми ја сервираше на тацна оваа нова романтична комедија.

Па, драги мои, спремете се за спојлери како што читате понатаму 😊

„The Idea of You“ или во превод на нашки: „Претставата (сликата или мислењето) за тебе“, е филм во кој главните улоги им припаѓаат на оскаровката Ен Хатавеј и актерот кој се прослави со неговата улога во серијата „Мери и Џорџ“ - Николас Галицин.

Таа глуми 40-годишна разведена мајка, сопственик на уметничка галерија, а тој е 24-годишен сингл поп пејач кој е дел од музички бој бенд - August Moon, бенд кој е ултра популарен меѓу младата популација.

По сплет на околности Солен (Ен Хатавеј) наместо да оди на соло кампување, принудена е да го замени својот поранешен сопруг на кој во заден момент му излегува работна обврска и не може да ја однесе својата ќерка и нејзиното друштво на добро познатиот музички фестивал Coachella како што ветил, па Солен се согласува таа да ја преземе оваа обврска и да ја дружи својата ќерка и нејзиното друштво на фестивалот.

Таму случајно налетува на Хејс (Николас Галицин) пред да има настап со својот бенд на фестивалот и од старт се чувствува хемијата меѓу нив и знаеш дека филмов после тој момент ќе те грабне и добро ќе те вози до самиот крај.

Long story short, очигледно е дека двајцата се вљубуваат еден во друг и започнуваат летна романса и многу јасно дека филмот има хепи енд.

Морам да му оддадам признание на овој филм бидејќи одлично се справува со приказот на јазот во возраста меѓу овие два лика и на многу вкусен начин ни претставува една слика за пар каде жената е сениорот во врската и тоа е сосема ОК.

Постојат многу парови во светот кои се во слична ситуација или пак жени во нивните рани или доцни 40-ти, прашувајќи се: „Што потоа?“. Што после стапувањето во брак и основањето на фамилија? Што после разводот?

„The Idea of You“ ни покажува дека жените во нивните позрели години се уште можат и сакаат да се забавуваат, да искусат нови нешта и да се заљубат во кого сакаат и за тоа не треба никому да му се правдаат.

„Што ќе речат луѓето?“ - е главното прашање кое неколку пати се провлекува низ целата приказна и кое често пати Солен си го поставува себе си.

Живееме во 21-ви век, а никогаш повеќе не сме се замарале волку за тоа што околината ќе каже за нас. Благодарение на социјалните мрежи, животот на секој од нас е ставен цело време под лупа каде секојдневно бесплатно им сервираме материјал на озборувачите.

Предизвикот е да успееш да се избориш со притисокот кој ти го наметнува околината и нивните мислења и да си тераш онака како што тебе ти е ќеиф.

Ликот на Солен неколку пати пробува да се справи со константниот притисок, озборувања, чудните погледи од луѓето, социјалните мрежи, папараците и таблоидите, но за жал безуспешно. Луѓето не сакаат да гледаат среќни луѓе, посебно кога самите тие се длабоко во себе несреќни и незадоволни со своите животи.

Врските каде разликата во возраста е поголема, особено оние каде жената е постара, се нешто што се уште се бориме да го разбереме како општество. И покрај нагорниот тренд на познати жени кои излегуваат со помлади мажи, тие се уште се фетишизирани како нешто што е надвор од нормата.

Наместо да гледаме двајца заљубени луѓе, ние претпоставуваме дека мора да има нешто што не е баш во ред со еден од нив или пак со двајцата. Тоа е всушност поприлично депресивно и поразително.

Последиците од врска со помлад маж и се премногу јасни на Солен, која на крајот се чувствува изолирана и засрамена, додека Хејс успева да се извлече неповреден, целосно спасувајќи си ја својата репутација.

Она што филмот добро го прикажува на својата публика е причината зошто овие два лика со 16-годишен јаз во возраста, „паѓаат еден на друг“. Едниот од нив бара стабилност по долгогодишното искористување од музичката индустрија, а другата страна копнее по безгрижните искуства што ги пропуштила како млада мајка во нејзините 20-ти години.

Вистината е следнава: се уште не можеме да се справиме со тоа да гледаме „постари“ жени (па дури и само 40-годишни) како сексуални суштества со свои желби, освен ако тоа не е во контекст на брак или долготрајна врска со човек од „соодветна“ возраст.

Кога жената не се вклопува во калапот на општеството таа е често етикетирана како трагична, во заблуда, очајна и тажна.

Се уште е многу полесно да се извлечат старите сексистички стереотипи отколку да се прифати дека жените со седа коса и багаж можеби вредат нешто.

Имате топла препорака да го погледнете овој филм 🌟 4.5/5

January 10, 2024

Нетфликс ме однесе на патување "Под Тосканското Сонце"…

Како што се тркалаа филмските кредити и се слушаа последните ноти од саундтракот, се фатив себе си како размислувам за длабоката трага која овој филм штотуку ми ја остави.

"Под Тосканското Сонце"...

Издаден во 2003 година, овој кинематски скапоцен камен во режија на Одри Велс сигурно ги пробил срцата на многумина низ годиниве, нудејќи и на својата публика еден незаборавен наратив кој дури ги надминува границите и на едно обично раскажување приказни.

"Под Тосканското Сонце" ја грабнува својата публика и ја сместува директно во прв ред каде одблиску ќе ја искуси оваа трансформативна одисеја.

Во својата суштина, филмот е прослава на обновата, издржливоста и убавината која произлегува од прифаќањето на непредвидливите пресврти на животот.

Франсис Мејс (одиграна од брилијантната Дајен Лејн), публиката ја доживува како некое кајче, чии весла мораат константно да се борат со разните бранови за да кајчето може успешно да плови низ разните предизвици кои животот и ги приготвува.

Нејзиниот лик е неодамна разведена жена, која сеуште се бори со чувството на празнотија, а сепак еден ден се решава да тргне на едно храбро патување за да се самооткрие.

Нејзината непромислена одлука која ја донесува за купување на една порутена вила во срцето на Тоскана станува метафора за обнова на нејзиниот живот.

Живописната слика на пејзажите и шармантните вили напоени со сонце служат како позадина за метафоричното и буквалното реновирање што Франсис го презема. Невозможно е да не бидеш опиен од привлечноста на Тоскана, која директно ја одсликува опиеноста на нашата протагонистка од можностите кои и претстојат.

Зошто "Под Тосканското Сонце" толку длабоко резонира кај публиката е токму поради тоа што овој филм ги обработува едни од најбитните теми, а тоа е исцелување и давање втора шанса.

Патувањето на кое тргнува Франсис не е само симбол за физичко заздравување, туку симболизира емоционално и духовно подмладување кое многу од нас го бараат во сопствениот живот.

Филмот не потсетува дека понекогаш, точно во самата средина на животниот хаос, можат да ни се пружат најнеочекуваните можности за раст и самооткривање.

Споредната актерска екипа, вклучувајќи ги локални ликови и енигматичниот Марчело што го глуми Раул Бова, придонесуваат за богатата таписерија на филмот. Секоја средба остава трага во еволуцијата на Франсис, зајакнувајќи ја идејата дека убавината на животот лежи во нејзините непредвидливи врски.

Додека ја гледав Франсис како се прилагодува на предизвиците како соочување со нова култура и надминување на пречките, не можев а да не размислувам за сопствените искуства.

Филмот служи како нежно потсетување дека не треба да се плашиме од неизвесностите на животот, туку да ги пречекаме со раширени раце.

Како Франсис, и ние ја поседуваме моќта да ја испишеме сопствената приказна, страница по страница, константно чекорејќи кон нови поглавја исполнети со неочекувани пресврти.

Филмот успеа да ме расплаче и насмее неколку пати во текот на тие 2 часа траење. Ме натера да сочувствувам со главниот лик и да се ставам во нејзините чевли.

Ме потсети на уште едно вакво филмско ремек дело кое е воедно и еден од моите омилени филмови базирани на книга, а тоа е "Јади, моли се, сакај", во кој случајно се погодува главниот лик да е сличен на оној на Франсис.

Две јаки, борбени жени, кои умешно ги голтаат залаците на животот.

Доколку сте некој/а како мене кој/а воошто не чуле за филмов се дури не се појави одеднаш на листата на скоро додадени филмови на Нетфликс, тогаш ова е вистинското време да го погледнете.

Верувајте ми кога ви велам дека ќе уживате во секоја минута.

November 09, 2023

Колкава е веројатноста да ви се случи љубов на прв поглед?

На сите ни се случило, нели?

Вие сте на аеродром, гледате некој на ваша возраст и си помислувате дека тој или таа можеби се вашата сродна душа. Уште само универзумот да реши да игра на ваша страна и да ги принуди вашите седишта да бидат едно до друго и веќе имаме почеток на една интересна приказна.

Љубовта на прв поглед за повеќето е минлива фантазија.

Но, спротивното важи за ликовите на Хејли Лу Ричардсон и Бен Харди во „Љубов на прв поглед“.

Филмот, кој излезе на Нетфликс во месец септември, ги прикажува Хедли и Оливер, две слатки, тажни души кои се заљубуваат за време на еден трансатлантски лет.

Уште на самиот почеток нараторот го пушта во етер да лебди фактот дека 20ти Декември е најлошиот ден за летање низ меѓународниот аеродром Џон Ф. Кенеди во Њујорк поради голем број факти и бројки поврзани со празниците.

Па, во сред целата таа аеродромска гужва, после низа сплет на околности и статистики, нашата хероина Хедли 'решава' да задоцни само 4 минути и да го пропушти својот лет за Лондон и да налета на љубовта на својот живот.

Што би рекле англичаниве: 'What are the chances?'

Или во превод - која е веројатноста ова да му се случи на било кој од нас?

Верувале или не драги мои 60% од луѓето наводно доживуваат љубов на прв поглед.

Филмот прави неколку отстапувања од книгата, раскажан од гледната точка на Хедли и на Оливер, фрлајќи акцент особено на кревката приказна на Оливер. Наместо Оливер да се врати дома на погребот на својот татко, неговиот аџилак го носи на „живиот погреб“ на неговата мајка која умира.

Прекрасната актерка Џамила Џамил во овој филм игра лик наречен Нараторот, која ја игра клучната улога на судбината и неуморно се труди да ги спои овие ликови, повторно и повторно како стјуардеса за време на летот, царински агент, шанкер на свадбената свеченост, случаен минувач итн.

Па драги мои... верувате ли вие во љубов на прв поглед?

Дали лично сте ја почувствувале?

Јас лично не сум доживеала до сега љубов на прв поглед. Сум доживеала нешто налик на љубов, но по долга анализа и рефлектирање со самата себе сфатив дека за жал никогаш не сум ја имала честа истата да ја почувствувам на своја кожа.

Сепак, верувам во поврзаност на прв поглед. Инстантната поврзаност е многу реална работа.

Љубовта ја доживувам како некој вид патување, комплетно соголување, тргање на маските и живеење низ животот со некого на кој можеш да се потпреш. Мислам дека не можете да го добиете сето ова на 'прв поглед'.

И покрај сите продукциски недостатоци, овој филм цели кон делот од човечкиот мозок кој копнее за романса и добра симпатична приказна.

Неколку пати ме расплака, ме израдува и ме разнежни. Ми ја стопли душата и ми побуди некое чудно, но убаво чувство кое не можам да ви го опишам.

За крај, имате топла препорака да го погледнете овој филм доколку сеуште не сте го направиле тоа.

Одберете некој тивок, мирен, дождлив ден, завиткајте се во ќебенце, чајче во скут и уживајте.

August 23, 2023

Јади, моли се, сакај!

Дојдов до онаа фаза во животот каде што сметам дека пораснав доволно за да можам да го соџвакам овој филм и книга и конечно да проговорам за истиот.

Елизабет Гилберт има се што една образована, амбициозна жена може да посака: сопруг, куќа, успешна кариера. Но, наместо да се чувствува среќна и исполнета, таа е обземена од паника, тага и збунетост.

Лиз поминува низ развод, ужасна депресија, уште една неуспешна љубов и искоренување на сето она што некогаш мислела дека треба да биде.

За да се опорави од оваа предвремена средновечна криза, Гилберт презема радикален чекор. За да си даде себе си време и простор да дознае која е навистина и што посакува, таа се ослободува од стегите, ја напушта работата и тргнува на едногодишно патување низ светот сосема сама.

Нејзината цел е да посети три места каде што би можела ужива во еден аспект од нејзината сопствена природа.

Во Рим, нејзината прва станица, таа ја проучува уметноста на задоволството, добивајќи ги дваесет и трите најсреќни килограми во животот додека ужива во прекрасна италијанска храна и учејќи да зборува италијански.

Индија, нејзината втора дестинација, е посветена на уметноста на преданоста, каде со помош на една гуру Гита и изненадувачки мудар каубој од Тексас, таа се впушта во четири непрекинати месеци духовно истражување.

На Бали, нејзината крајна дестинација, таа ја проучувала уметноста на рамнотежата, каде е приморана да научи да балансира помеѓу љубовта и медитацијата со која пробува да се спознае подобро себе си и да пронајде внатрешен мир.

Низ изминативе 10, 15 години се најдов во неколку ситуации каде што сум била приморана да отпатувам некаде сосема сама и верувајте ми ова секој пат ми носеше некој посебен вид на јасност и прочистување на умот.

Духовно патување. Потрага. Аџилак. Сите овие импулси го карактеризираат духовниит мемоар на Елизабет Гилберт: Јади, моли се, сакај - кој беше објавен во 2006 година, а по кој е и снимен истоимениот филм во 2010 година со прекрасната Џулија Робертс.

Искрено, кога прв пат имав прилика да го погледнам филмот признавам дека ми беше крајно досаден и немав сила да издржам дури ни 30 минути да го гледам.

13 години подоцна, истиот филм повторно ми се појави како дел од листата на Нетфликс, па решив да му дадам втора шанса.

Сфатив една многу битна лекција на која Лиз Гилберт проба да ме научи уште пред 13 години, а тоа е следнава: фокусирај се на она што е навистина најважно - себе си.

Да, звучи помалку себично знам, но тоа што јас го извлеков од патешествијата на Лиз беше дека пред да сакате некој друг, прво мора да се сакаме и прифатиме себе си онакви какви што сме.

Гилберт зборува за тоа што може да се случи кога ќе преземеш одговорност за сопственото задоволство и ќе престанеш да се обидуваш да живееш по пропишаните идеали на општеството.

Во текот на своето духовно патување, Лиз учи од разните жени на кои неочекувано наидува, гледајќи ги како сродни души и учителки кои и помагаат во процесот на ослободување од грижите, вината и неможноста да си ги прости грешките од минатото.

Сигурна сум дека овој филм ќе допре до секој оној од вас кој некогаш се разбудил од немилосрдната потреба да направи некаква промена во својот живот и да проба подобро да се спознае себе си, па така топло ви препорачувам да и дадете шанса на Лиз Гилберт да ве освои со своите богати авантури, искуства и по пат да ве научи на неколку битни лекции 😊.

Погледнете го трејлерот за филмот тука:

July 30, 2023

Барби конечно ги тргна розовите наочари!

Барби е еден од најинвентивните, беспрекорно изработени и изненадувачки мејнстрим филмови на денешницата.

Филмот е право сведоштво за тоа што се може да постигнеме дури и кога сме втурнати најдлабоко во утробата на капитализмот.

Фактот дека целиов овој проект е директно поврзан со една од најпрепознатливите и најпродаваните кукли за деца, игра клучна улога во враќањето на Мател (производителот на единствената Барби) на голема врата.

Барби филмот започнува со воведната нарација на прекрасната Хелен Мирен која со доза иронија не внесува во Барби светот и ни зборува за „моќта“ на Барбиката и како благодарение на неа "сите проблеми на феминизмот и еднаквите права се конечно решени“.

Таа ни ја претставува нашата главна хероина, нашата Барбика, т.е. „Стереотипната Барби“, која е секогаш ведра, насмеана, самоуверена, русокоса и што е најважно, личи на Марго Роби.

Вечно обожавана од нејзиниот Кен, чија работа е... буквално кажано: „плажа“. Не „спасувач“, туку „плажа“.

Сите пријатели на Барби имаат работни места со голема моќ: претседател на Барби Ленд, автор, физичар, доктор, адвокат итн.

Мислам дека почнувате да чувствувате на каде одам со муабетов, а тоа е дека Барби и нејзиниот Барби Ленд се просто перфектни, една прекрасна розова утопија, каде владее феминизмот на најјако и каде Барбиките го имаат првиот и последниот збор.

Секое утро, нашата стереотипна Барби се пика под тушот од кој не тече вода, го поставува својот појадок со вафла во облик на срце, декориран со шлаг и не го ни вкусува, лебди низ улиците, наместо да оди и го "управува" својот розев кабриолет, на кој не му треба никакво гориво за да може да ја врши својата функција.

Како што реков... Се е совршено.

Единственото нешто што може да ја наруши оваа совршеност е моментот кога на нашата хероина ќе и надојдат чудни мисли во главата и одеднаш ќе извика: "Дали некогаш сте се запрашале како е да се умре?".

И да скратам.

По сплет на околности Барби е принудена да го напушти својот совршен свет и да зачекори кон реалноста. Нашата реалност.

Во надеж да се справи со ненадејните напади на човечност, таа ќе отпатува за Калифорнија, каде што се среќава со целосно машкиот извршен одбор на Мател.

Мажи во одела кои се длабоко убедени во себе си дека се квалификувани да одредат што им се допаѓа и што им треба на малите девојчиња затоа што некогаш имале жена извршен директор (или две, можеби...).

Гервиг е брилијантна и преку хистерична фарса фокусирана околу Кен и неговите колеги Кен(ови), ја нагласува матријархалноста на Барби Ленд за да истражи како моќта ја обликува самоперцепцијата на една личност.

Рајан Гослинг дава целокупна комична изведба во филмот, со која не може, а да не го засакате.

Тој на моменти се понаша како детенце, на моменти како еден од ликовите во Зоуландер, а некогаш знае да биде и прав манијак.

Во текот на целиот филм Гослинг се бори со сам себе и што претставува неговото Кен на Барби. Кој е тој кога е само Кен?

Кон крајот на филмот се води еден многу битен разговор кој уредно ја сумира една од големите илузии на капитализмот, а тоа е дека креациите постојат независно од оние што ги создале.

Зошто филмовите и телевизиските емисии се претвораат во „содржина“ и зошто писателите и актерите завршуваат експлоатирани и понижени?

Барби, на свој итар, помалку глупав начин, успешно навлегува во суштината на денешното општество и не се плаши да ни ја наслика суровата реалност во која живееме.

Топло ви препорачувам доколку имате можност и време да го погледнете овој филм и пријатно да се изненадите од тоа што ќе го доживеете.

За крај, тука ви го оставам трејлерот за Барби филмот:

July 12, 2023

Како денес го толкувам "Ѓаволот носи Прада"

И по 17 години откако ликот првпат се појави на екранот, Миранда Пристли од „Ѓаволот носи Прада“ сè уште ми е на ум.

Денес, Миранда Пристли се користи во мемиња и написи како пример за лош шеф, а во филмот таа е строг главен уредник на измисленото списание Ранвеј (модна писта), чија улога ја толкува Мерил Стрип.

Миранда е тип на шеф кој бара од своите вработени највисоко ниво на професионализам додека се на работното место. Бара да и биде набавено најновото продолжение на „Хари Потер“ серијалот на книги за нејзините две деца, има тенденција да го окупира целото приватно време на нејзините вработени, и нема да се заблагодари за тоа, бидејќи како што најчесто милува да каже во филмот „Тоа е сè“.

Кога го гледав овој филм како тинејџерка секако дека навивав за младата Енди која е нејзината лична асистентка. Но, откако повторно го изгледав филмот како возрасен вработен човек, изненадена сум кога сфатив дека имам многу покомплексно мислење за Миранда.

„Зошто никој не е подготвен? е реченицата со која Миранда му се обраќа на својот неспособен персонал кога ќе направи погрешни чекори во работата.

Миранда за мене повеќе не е негативецот, таа е бизнис жена која конечно ја разбирам.

Секако Миранда не е баш идол за тоа како треба да се одвиваат односите шеф-вработен. Вашиот шеф не треба да очекува да бидете достапни во било кој час од денот, дури и ако сте негов личен асистент.

„Личноста чии повици секогаш ги прифаќаш, тоа е врската во која што си!“ вели Нејт, момчето на Енди, откако таа го прифаќа повикот на Миранда среде кавга. Со шеф кој го злоупотребува нејзино лично време, не е ни чудо што Енди доживува симптоми на исцрпеност кои се влошуваат со тоа што има пријатели и момче кои не го поддржуваат нејзиниот нов избор на кариера.

Миранда е многу посложена од „Ѓаволот“ со кој се споредува во филмот и романот на кој е заснован истиот. Таа доживува дискриминација по основ на нејзината возраст и пол и се бори да не биде заменета со помлад, поевтин кандидат. Дури и Енди се согласува велејќи дека "Таа е строга, но Миранда да беше маж, никој немаше да забележи ништо на неа освен колку е одлична во својата работа“. Кога жените во реалниот живот ги исполнуваат машките очекувања за стабилност, тие најчесто се соочуваат со дискриминација.

За да остане на врвот, Миранда ја планира и прелистува секоја страница на Ранвеј, постојано е во тек со модната индустријата и со насмевка ги испраќа своите ривали на далечни работни места. Дефинитивно е злобна и дефинитивно има ограничувачки стандард за тоа што е убавина, но не можете да ја негирате нејзината повеќедецениска борба да остане на врвот.

Приказната е раскажана од гледна точка на Енди, така што имаме ограничено разбирање за тоа какви се борби водела Миранда на ова нефер поле на игра што ја навело да прерасне во тоа што е сега. Кога бев помлада, ја гледав како негативец, но, како возрасна, негувам повеќе разбирање и сочувство за самоуверениот лидер кој сака да биде и да остане на чело и работи за да го задржи тоа.

Миранда сака моќ и сака да наградува, а Енди се преправа дека тоа не е за неа и мисли дека е подобра.

Има еден момент во филмот кога двете се во Париз на модна недела каде Миранда и открива на Енди дека нејзиниот брак се распаѓа додека непријателите кружат како мршојадци чекајќи го идеалниот момент за да нападнат. „Дали има нешто што можам да направам? прашува Енди, непријатно признавајќи ја ранливоста на нејзината шефица. „Твојата работа“, одлучно одговара Миранда. Една област во која Миранда секогаш доминира е работата на која Енди никогаш целосно не успеа да и се посвети. Наместо тоа, таа секогаш им се жалеше на колегите за Миранда и не успеа да ги оствари сопствените професионални амбиции.

Пред да патуваат за Париз, Миранда носи деловна одлука да ја унапреди Енди во сениор личен асистент, а Енди сака да го одбие ова унапредување само затоа што Емили, сениор асистентката на Миранда, повеќе сака да оди во Париз. Таа попушта само кога Миранда ќе и каже дека доколку ја одбие оваа понуда, тогаш во нејзините очи Енди ќе изгледа како несериозна кога станува збор за унапредување на нејзината кариера, што е фер!

Во Париз, Миранда нуди да и биде ментор на Енди, бидејќи се гледа самата себеси во неа и открива дека "Сите сакаат да бидат како нас“ и има цел да ја воведе Енди уште подлабоко во нејзиниот свет.

Откако Енди го фрла својот BlackBerry телефон во париската фонтана како синоним за одбивање на оваа понуда и давање отказ, Миранда сè уште ја почитува Енди доволно за да и даде позитивна препорака.

Интервјуто за новата работа на Енди е среќниот крај на филмот, но, тоа не треба да биде така.

Под водството на Миранда, вработените работат со предубедувања дека успехот зависи од тоа кого го познавате. Како пример ги посочувам Емили и Најџел кои мислат дека нивната близина до Миранда ќе им помогне во моменти кога ќе треба да бидат унапредени во работата.

„Кога ќе дојде вистинското време, таа ќе ми врати“, вели Најџел откако ја губи шансата за работата од соништата, а Емили ова го доловува со реченицата дека „Ако работиш една година за неа, можеш да се вработиш во било кое списание што го сакаш“.

Иако Енди го одбива животот на Миранда, таа сепак има корист од зборот на Миранда. По напуштањето на Ранвеј, Енди аплицира за работа во весник до кој Миранда испраќа позитивна препорака преку факс до главниот уредник на весникот во која вели дека од сите асистенти што ги имала, Енди е убедливо нејзиното најголемо разочарување, и ако не ја вработи, тогаш тој е идиот.

Последната сцена има за цел да прикаже дека Енди конечно добива работа што соодветствува со нејзините вредности, но исто така ни покажува дека се уште е поважно кого познавате, отколку тоа што го знаете.

За крај, доколку не сте имале можност да го погледнале овој филм топло ви препорачувам тоа да го сторите.

Погледнете го трејлерот за „Ѓаволот носи Прада“:

April 04, 2023

Мистериозно убиство 2 - повеќе акција, помалку хумор?

Во првиот филм кој се појави на Нетфликс стриминг платформата во 2019 се запознаваме со комичниот пар, полицаецот од Њујорк Ник и неговата сопруга Одри, или попознати како Спицеви, кои решаваат мистериозно убиство (по јасен не можел да биде насловот на филмот!) во стилот на Агата Кристи додека се на долго очекуваниот меден месец. Филмот беше вистинско уживање за гледање, во голема мера благодарение на хемијата меѓу двајцата главни актери и долгогодишни пријатели - Адам Сендлер и Џенифер Анистон.

И покрај тоа што првиот дел беше мега успешен проект на Сендлер, сепак тој како да решил да го надмине својот прв филм не со повеќе хумор, туку со еден куп акциони сцени. Никој не очекува да ги види овие двајца актери да се борат со негативци во комбе што опасно брзо вози низ париските улици, а пак најмалку очекував да ги видам како едниот од нив буквално виси од Ајфеловата кула.

Секако, јасно ми стана дека хуморот ќе мора да трпи кога има волку многу акција скоцкана во 90 минути.

Мистериозно убиство 2 започнува со потсетник за тоа што сме гледале во првиот дел, а потоа ни дава мал апдејт за тоа што се им се случувало на Спицеви од кога се вратиле од нивниот меден месец.

Спицеви даваат отказ од своите работни места и решаваат да отворат своја приватна детективска агенција, која не им носи нешто многу пари. Не долго потоа, тие се поканети на свадбата на Махараџата, нивниот богат пријател од претходниот филм, и ќе отпатуваат на неговиот приватен тропски остров.

Махараџата им ја претставува својата прекрасна француска свршеница, Клодет, која можеби ќе ви изгледа познато, бидејќи оваа актерка ја глуми сопругата на Антоан, бизнис партнерот на Габриел во добро познатата серија - Емили во Париз.

Меѓу другите гости се и нејзината најдобра пријателка, грофицата Секу, која претходно била свршена за Махараџата, помошнчката на грофицата Имани, сестрата на Махараџата, Саира, Ренди Франциско, пензиониран познат фудбалер кој се пушта на секоја жена што се движи и намибискиот полковник Уленга, кој освен што претходно изгубил рака и око, го изгубил и остатокот од раката уште од првиот филм.

Непотребно е да се каже дека скоро сите од нив завршуваат како осомничени кога Махараџата ќе биде киднапиран, со барање за откуп од 50 милиони долари. Тука на помош доаѓаат агенти на МИ6, со нивниот лидер по име Милер, кој како што Одри и Ник објаснуваат го напишал детективскиот водич што тие го проучувале при лансирање на нивната агенција.

На крајот, сите патишта водат до Париз. Таму Спицеви повторно се сретнуваат со инспекторот Делакроа, чија главна занимација му е да дува совршени прстени од чад додека пуши цигари, и чека Одри и Ник да му го решат случајот... повторно.

Па да не откривам повеќе спојлери, ќе ве оставам вие сами да дознаете што се ги чека Одри и Ник во Градот на Светлината.

За крај, сметам дека вториот дел од сега веќе франшизата Мистериозно убиство, ќе биде уште еден хит на Нетфликс. Само се надевам дека во следниот дел ќе се фокусираат помалку на продукциските вредности, а повеќе на самата приказна и хуморот.

Доколку сеуште не сте ги погледнале двата дела од Murder Mystery, топло ви препорачувам тоа да го направите овој викенд и да уживате во доза добар амерички хумор и солидна доза на акција.

December 06, 2021

Неколку животни лекции кои ги научив од "The Holiday"

Се сеќавам како да беше вчера... далечната 2007 година, беше едно жешко лето, а јас и мајка ми бевме седнати во ресторанот Џино на кафе. Наспроти нас на истата маса седеше за мене дотогаш сеуште непознатата професорка по англиски јазик во чие училиште завршив англиски јазик на крајот, но повеќе за тоа некој следен пат.

Ајде прво да почнам од почетокот. Имав начуено од мојата мајка дека во Скопје постои училиште за англиски јазик каде професорката секоја година (по желба на учениците кои се спремни и сакаат да одат) води група од ученици на летна школа во Англија, со престој од месец дена, поделени помеѓу Лондон и Бристол.

Јас како огромен вљубеник во англискиот јазик и пишаниот збор, вечно опседната со англиските класици пишани од Томас Харди, Џејн Остин и Бронте сестрите, од кога слушнав за оваа летна школа за учење јазик буквално пробав се за да изнајдам начин како да бидам и јас дел од ова, без притоа да имам посетувано часови во училиштето, што секако беше најголемата пречка тука.

Бев крајно млада, со само 12 години, буквално едно наивно и изгубено девојче кое тогаш, а можеби и ден денес се уште мечтае за оној англиски начин на живеење како на филмовите. Ова беше всушност главниот двигател да се одлучам на толку рана возраст да отпатувам некаде сама, за првпат по воздушен пат, без моите родители, во придружба на луѓе страни за мене.

И да скратам! Планот ми беше успешен секако. Отпатував за Лондон Хитроу во Јули 2007 година, и остатокот е историја.

Доаѓам конечно до суштината на овој пост каде ќе сфатите зошто беше потребно да ви го раскажам воведниот дел.

Пред да отпатувам за Англија, професорката ме замоли да погледнам неколку филмови како припрема за патувањето. Меѓу многуте предложени ми беше и тогаш ново излезениот филм по име "The Holiday" или нашки кажано "Одморот" каде ми посочи специфично да обрнам внимание на тогаш актуелниот англиски тренд swapping houses или house exchange (размена на домови) со непознати луѓе.

Филм кој од тој ден па наваму го обележува секој мој предбожиќен период.

Замислете во моментов како што пишувам во позадина оди на ТВ филмот! Која коинциденција така?

Гледајќи го ми дојде спонтана идеја за што да ви пишувам денеска.

Сакам со вас да споделам неколку лекции на кои овој безвременски филм ме подучи низ годините...

Научи кога треба да се збогуваш со минатото

Ајрис со години е вљубена во истиот маж. Невозвратена љубов, како што милува таа да каже. Човекот е нејзин шеф, а по објавувањето на свршувачката со една од нејзините колешки, Ајрис сè уште не може да се откаже од него. Јасно е дека тој продолжил понатаму, но таа едноставно не може. Џаспер ја навлекува со години, потсетувајќи ја на интимни спомени од времето кога биле заедно, давајќи и нејасни, но надежни сигнали. Конечно, Ајрис сфаќа дека таа секогаш ќе биде во заден план во неговите очи и ја презема контролата врз својот живот. Можеби тоа е најважната лекција, овој празничен период може да не потсети сите нас дека збогувањето со минатото е апсолутно во ред.

Понекогаш единствената личност која треба да научите да ја сакате сте вие

Иако двете главни девојки во филмот завршуваат на крај со партнери, сепак многу е важно да се напомене дека овој филм ни покажува и не учи дека и љубовта, или поконкретно сакањето на самите себе е исто толку важно.

Ако не можете да пуштите солза за поранешното момче, тој не бил вреден вашето време

Аманда Вудс не пуштила ни солза од кога нејзините родители се разделиле кога таа била само мало девојче. Кога дознава дека нејзиното момче ја изневерува, таа го исфрла надвор и се обидува да се соочи со нејзините фрустрации. Но, по неколку обиди да ја исплаче разделбата со момчето, солзите едноставно не и доаѓаат. Сигурен знак дека момчето не бил вреден за нејзиното време.

Треба да научиш да бидеш главната улога во твојата животна приказна

Додека Ајрис е на одмор во Америка, таа се спријателува со еден сладок старец по име Артур Абот, кој е поранешен холивудски писател. Кога со него ја споделуваше приказната за човекот кој и го скрши срцето дома, Артур и го понуди овој едноставен совет:

„Ајрис, во филмовите ја имаме дамата во главна улога и ја имаме нејзината најдобра пријателка. Ти, можам да кажам дека си дамата во главната улога, но поради некоја причина се однесуваш како да си најдобрата пријателка“.

🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄

„The Holiday“ е филмот кој ве прави да се чувствувате толку добро од кога ќе го изгледате, поради начинот на кој се претставени љубовта, пријателството и семејството, нешта кои ми создаваат навика секоја година да му се навратам.

За крај ве оставам со мојот омилен цитат (од ликот Артур Абот) кој нема ни да се трудам да го преведувам, бидејќи оригиналот сам по себе е уникатен и посебен и не му е достоен никаков превод:

Say a man and a woman both need something to sleep in and both go to the same men's pajama department. The man says to the salesman, "I just need bottoms", and the woman says, "I just need a top". They look at each other and that's the "meet cute".

December 05, 2021

Топ 4 Божиќни филмови на Нетфликс кои вреди да ги погледнете

Иако празничните класици како „It's a Wonderful Life“ и „A Christmas Story“ се задолжителни филмови без кои не може да помине овој празничен период од годината, не треба да застанете со божиќната забава тука.

Нетфликс како и секоја така и оваа година има сè што ви треба за да направите еден божиќен филмски маратон. Ви предлагам да си направите едно убаво топло какао, да ги исклучите сите светла, освен новогодишните сијалички и да се препуштите на празничната магија.

Па ајде да видиме кои 4 филмови ви ги издвоив кои треба да ги погледнете за време на оваа празнична сезона...

1. Single All the Way

Ова е божиќен филм за Питар, кој не сака да се соочи и очајно го избегнува неговото семејство кога станува збор за неговиот вечен сингл статус.

Тој се обидува да го убеди својот најдобар пријател и цимер Ник да дојде со него и да ги поминат заедно празниците со неговото семејство, преправајќи се дека тие двајца се пар. Но, кога мајката на Питер, Керол го мести својот син на состанок на слепо со нејзиниот згоден тренер Џејмс, планот на Питер оди наопаку.

„Single All The Way“ е романтична божиќна комедија во режија на Мајкл Мајер, која идната година ќе добие и свое продолжение.

Доколку сте љубопитни да дознаете што се ќе му се случува на Питар претплатете се на Нетфликс и дознајте!

2. A Castle for Christmas

Американската авторка на најпродаваниот серијал книги "Ема Гејл", Софи Браун, решава да го заврши серијалот со тоа што го убива главниот машки лик во последната книга од серијалот. Смртта на фиктивниот лик во книгата по име Винстон, ги вознемирува обожавателите на серијалот и Софи се соочува со бес од нејзините обожаватели по објавувањето на книгата. Менаџерот на Софи, Клер, ја убедува да напише уште една книга за да го надминат овој скандал.

По ужасното ТВ интервју во шоуто на Дру Беримор каде Софи проба да ја промовира новата книга, таа прави пауза и се решава отпатува од САД и да ја посети Шкотска затоа што нејзиниот покоен татко, Калум Мекгинти, ѝ раскажувал приказни за замокот Дан Данбар кога Софи била мала. За време на посетата на замокот Данбар таа се запознава со Војводата од Данбар и од таму почнуваат да и се случуваат секакви сплетки.

Ова е филм кој навистина заслужува да му се посвети посебно внимание!

3. Love Hard

Натали е девојка од Лос Анџелес која направила кариера пишувајќи за нејзиниот ужасен љубовен живот. По низа разочарувања, една нејзина пријателка ја убедува да го прошири радиусот на пребарување на нејзината dating апликација. Ова успева и таа почнува интензивно да се препишува и слуша со еден дечко. По особено долг разговор, дечкото инсинуира дека би сакал Натали да ја види во неговиот град за Божиќ. Натали се решава да го изненади и да отпатува за Божиќ да го види својот онлајн дечко Џош, но штом пристигне во неговиот дом сфаќа дека е измамена и дека тој не личи ни приближно на дечкото од онлајн профилот.

Што се ќе и се случува понатаму на Натали ве оставам да дознаете сами 😉

4. The Princess Switch 3: Romancing the Star

Заокружувајќи ја трилогијата, The Princess Switch 3 ја следи Ванеса Хаџенс понатаму во нејзините кралски авантури во Монтенаро. Овој пат, романтичната драма додава заплет поврзан со голем грабеж. Кога Ѕвездата на мирот исчезнува, кралицата Маргарет и Стејси бараат помош од „непристојната“ братучетка на кралицата, Фиона, чија улога секако ја толкува самата Хаџенс.

Фиона го повикува на помош својот долгогодишен пријател Питер Максвел кој е искусен крадец и заедно прават план како да ја украдат Ѕвездата на мирот назад.

Од сите The Princess Switch делови, овој е мојот омилен. Ванеса е толку смешна во улогата на Фиона, што навистина вреди да се погледне овој филм.