November 09, 2023

Колкава е веројатноста да ви се случи љубов на прв поглед?

На сите ни се случило, нели?

Вие сте на аеродром, гледате некој на ваша возраст и си помислувате дека тој или таа можеби се вашата сродна душа. Уште само универзумот да реши да игра на ваша страна и да ги принуди вашите седишта да бидат едно до друго и веќе имаме почеток на една интересна приказна.

Љубовта на прв поглед за повеќето е минлива фантазија.

Но, спротивното важи за ликовите на Хејли Лу Ричардсон и Бен Харди во „Љубов на прв поглед“.

Филмот, кој излезе на Нетфликс во месец септември, ги прикажува Хедли и Оливер, две слатки, тажни души кои се заљубуваат за време на еден трансатлантски лет.

Уште на самиот почеток нараторот го пушта во етер да лебди фактот дека 20ти Декември е најлошиот ден за летање низ меѓународниот аеродром Џон Ф. Кенеди во Њујорк поради голем број факти и бројки поврзани со празниците.

Па, во сред целата таа аеродромска гужва, после низа сплет на околности и статистики, нашата хероина Хедли 'решава' да задоцни само 4 минути и да го пропушти својот лет за Лондон и да налета на љубовта на својот живот.

Што би рекле англичаниве: 'What are the chances?'

Или во превод - која е веројатноста ова да му се случи на било кој од нас?

Верувале или не драги мои 60% од луѓето наводно доживуваат љубов на прв поглед.

Филмот прави неколку отстапувања од книгата, раскажан од гледната точка на Хедли и на Оливер, фрлајќи акцент особено на кревката приказна на Оливер. Наместо Оливер да се врати дома на погребот на својот татко, неговиот аџилак го носи на „живиот погреб“ на неговата мајка која умира.

Прекрасната актерка Џамила Џамил во овој филм игра лик наречен Нараторот, која ја игра клучната улога на судбината и неуморно се труди да ги спои овие ликови, повторно и повторно како стјуардеса за време на летот, царински агент, шанкер на свадбената свеченост, случаен минувач итн.

Па драги мои... верувате ли вие во љубов на прв поглед?

Дали лично сте ја почувствувале?

Јас лично не сум доживеала до сега љубов на прв поглед. Сум доживеала нешто налик на љубов, но по долга анализа и рефлектирање со самата себе сфатив дека за жал никогаш не сум ја имала честа истата да ја почувствувам на своја кожа.

Сепак, верувам во поврзаност на прв поглед. Инстантната поврзаност е многу реална работа.

Љубовта ја доживувам како некој вид патување, комплетно соголување, тргање на маските и живеење низ животот со некого на кој можеш да се потпреш. Мислам дека не можете да го добиете сето ова на 'прв поглед'.

И покрај сите продукциски недостатоци, овој филм цели кон делот од човечкиот мозок кој копнее за романса и добра симпатична приказна.

Неколку пати ме расплака, ме израдува и ме разнежни. Ми ја стопли душата и ми побуди некое чудно, но убаво чувство кое не можам да ви го опишам.

За крај, имате топла препорака да го погледнете овој филм доколку сеуште не сте го направиле тоа.

Одберете некој тивок, мирен, дождлив ден, завиткајте се во ќебенце, чајче во скут и уживајте.

August 23, 2023

Јади, моли се, сакај!

Дојдов до онаа фаза во животот каде што сметам дека пораснав доволно за да можам да го соџвакам овој филм и книга и конечно да проговорам за истиот.

Елизабет Гилберт има се што една образована, амбициозна жена може да посака: сопруг, куќа, успешна кариера. Но, наместо да се чувствува среќна и исполнета, таа е обземена од паника, тага и збунетост.

Лиз поминува низ развод, ужасна депресија, уште една неуспешна љубов и искоренување на сето она што некогаш мислела дека треба да биде.

За да се опорави од оваа предвремена средновечна криза, Гилберт презема радикален чекор. За да си даде себе си време и простор да дознае која е навистина и што посакува, таа се ослободува од стегите, ја напушта работата и тргнува на едногодишно патување низ светот сосема сама.

Нејзината цел е да посети три места каде што би можела ужива во еден аспект од нејзината сопствена природа.

Во Рим, нејзината прва станица, таа ја проучува уметноста на задоволството, добивајќи ги дваесет и трите најсреќни килограми во животот додека ужива во прекрасна италијанска храна и учејќи да зборува италијански.

Индија, нејзината втора дестинација, е посветена на уметноста на преданоста, каде со помош на една гуру Гита и изненадувачки мудар каубој од Тексас, таа се впушта во четири непрекинати месеци духовно истражување.

На Бали, нејзината крајна дестинација, таа ја проучувала уметноста на рамнотежата, каде е приморана да научи да балансира помеѓу љубовта и медитацијата со која пробува да се спознае подобро себе си и да пронајде внатрешен мир.

Низ изминативе 10, 15 години се најдов во неколку ситуации каде што сум била приморана да отпатувам некаде сосема сама и верувајте ми ова секој пат ми носеше некој посебен вид на јасност и прочистување на умот.

Духовно патување. Потрага. Аџилак. Сите овие импулси го карактеризираат духовниит мемоар на Елизабет Гилберт: Јади, моли се, сакај - кој беше објавен во 2006 година, а по кој е и снимен истоимениот филм во 2010 година со прекрасната Џулија Робертс.

Искрено, кога прв пат имав прилика да го погледнам филмот признавам дека ми беше крајно досаден и немав сила да издржам дури ни 30 минути да го гледам.

13 години подоцна, истиот филм повторно ми се појави како дел од листата на Нетфликс, па решив да му дадам втора шанса.

Сфатив една многу битна лекција на која Лиз Гилберт проба да ме научи уште пред 13 години, а тоа е следнава: фокусирај се на она што е навистина најважно - себе си.

Да, звучи помалку себично знам, но тоа што јас го извлеков од патешествијата на Лиз беше дека пред да сакате некој друг, прво мора да се сакаме и прифатиме себе си онакви какви што сме.

Гилберт зборува за тоа што може да се случи кога ќе преземеш одговорност за сопственото задоволство и ќе престанеш да се обидуваш да живееш по пропишаните идеали на општеството.

Во текот на своето духовно патување, Лиз учи од разните жени на кои неочекувано наидува, гледајќи ги како сродни души и учителки кои и помагаат во процесот на ослободување од грижите, вината и неможноста да си ги прости грешките од минатото.

Сигурна сум дека овој филм ќе допре до секој оној од вас кој некогаш се разбудил од немилосрдната потреба да направи некаква промена во својот живот и да проба подобро да се спознае себе си, па така топло ви препорачувам да и дадете шанса на Лиз Гилберт да ве освои со своите богати авантури, искуства и по пат да ве научи на неколку битни лекции 😊.

Погледнете го трејлерот за филмот тука:

July 30, 2023

Барби конечно ги тргна розовите наочари!

Барби е еден од најинвентивните, беспрекорно изработени и изненадувачки мејнстрим филмови на денешницата.

Филмот е право сведоштво за тоа што се може да постигнеме дури и кога сме втурнати најдлабоко во утробата на капитализмот.

Фактот дека целиов овој проект е директно поврзан со една од најпрепознатливите и најпродаваните кукли за деца, игра клучна улога во враќањето на Мател (производителот на единствената Барби) на голема врата.

Барби филмот започнува со воведната нарација на прекрасната Хелен Мирен која со доза иронија не внесува во Барби светот и ни зборува за „моќта“ на Барбиката и како благодарение на неа "сите проблеми на феминизмот и еднаквите права се конечно решени“.

Таа ни ја претставува нашата главна хероина, нашата Барбика, т.е. „Стереотипната Барби“, која е секогаш ведра, насмеана, самоуверена, русокоса и што е најважно, личи на Марго Роби.

Вечно обожавана од нејзиниот Кен, чија работа е... буквално кажано: „плажа“. Не „спасувач“, туку „плажа“.

Сите пријатели на Барби имаат работни места со голема моќ: претседател на Барби Ленд, автор, физичар, доктор, адвокат итн.

Мислам дека почнувате да чувствувате на каде одам со муабетов, а тоа е дека Барби и нејзиниот Барби Ленд се просто перфектни, една прекрасна розова утопија, каде владее феминизмот на најјако и каде Барбиките го имаат првиот и последниот збор.

Секое утро, нашата стереотипна Барби се пика под тушот од кој не тече вода, го поставува својот појадок со вафла во облик на срце, декориран со шлаг и не го ни вкусува, лебди низ улиците, наместо да оди и го "управува" својот розев кабриолет, на кој не му треба никакво гориво за да може да ја врши својата функција.

Како што реков... Се е совршено.

Единственото нешто што може да ја наруши оваа совршеност е моментот кога на нашата хероина ќе и надојдат чудни мисли во главата и одеднаш ќе извика: "Дали некогаш сте се запрашале како е да се умре?".

И да скратам.

По сплет на околности Барби е принудена да го напушти својот совршен свет и да зачекори кон реалноста. Нашата реалност.

Во надеж да се справи со ненадејните напади на човечност, таа ќе отпатува за Калифорнија, каде што се среќава со целосно машкиот извршен одбор на Мател.

Мажи во одела кои се длабоко убедени во себе си дека се квалификувани да одредат што им се допаѓа и што им треба на малите девојчиња затоа што некогаш имале жена извршен директор (или две, можеби...).

Гервиг е брилијантна и преку хистерична фарса фокусирана околу Кен и неговите колеги Кен(ови), ја нагласува матријархалноста на Барби Ленд за да истражи како моќта ја обликува самоперцепцијата на една личност.

Рајан Гослинг дава целокупна комична изведба во филмот, со која не може, а да не го засакате.

Тој на моменти се понаша како детенце, на моменти како еден од ликовите во Зоуландер, а некогаш знае да биде и прав манијак.

Во текот на целиот филм Гослинг се бори со сам себе и што претставува неговото Кен на Барби. Кој е тој кога е само Кен?

Кон крајот на филмот се води еден многу битен разговор кој уредно ја сумира една од големите илузии на капитализмот, а тоа е дека креациите постојат независно од оние што ги создале.

Зошто филмовите и телевизиските емисии се претвораат во „содржина“ и зошто писателите и актерите завршуваат експлоатирани и понижени?

Барби, на свој итар, помалку глупав начин, успешно навлегува во суштината на денешното општество и не се плаши да ни ја наслика суровата реалност во која живееме.

Топло ви препорачувам доколку имате можност и време да го погледнете овој филм и пријатно да се изненадите од тоа што ќе го доживеете.